به نقل از «مهر»

عایق‌کاری و مرمت بناهای تاریخی با مصالح نوین محدودیت‌هایی دارد

تاریخ انتشار: ۶ آذر ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۱۷۱۹۸۹

محسن جاوری در گفت‌وگو با خبرنگار مهر درخصوص عایق‌کاری عرشه پل باستانی شهرستان در اصفهان که با هدف مرمت این سازه انجام شده است، اظهار داشت: اداره میراث فرهنگی در گذشته شورای فنی داشت و اگر قرار بود اقدام مرمتی در این سطح به خصوص بناهای مهم صورت گیرد حتماً توسط شورای فرهنگی به شور و مشورت گذاشته و بعد عملیاتی می‌شد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

وی با بیان اینکه اکنون نمی‌دانیم این موضوع در کمیته فنی میراث فرهنگی بررسی شده است یا خیر، افزود: باید توجه داشت که در برخی بناهای تاریخی نیز از عایق کاری و مواد مثل ایزوگام و..‌. استفاده می‌کنند اما اینکه در چه مورد و با چه هدفی انجام شود و آیا منظور مرمت بوده یا عایق کاری، این‌ها تفاوت ایجاد می‌کند.

باستان‌شناس و استادیار دانشگاه کاشان خاطرنشان کرد: عایق کاری بناهای تاریخی زیر نظر متخصصان مرمت در مواقعی که ضرورت داشته باشد و در قسمت‌هایی که لازم باشد بعضاً صورت گرفته و می‌گیرد.

جاوری ادامه داد: استفاده از مواد و مصالح نوین در کار مرمت محدودیت‌های خود را دارد و دستکم باید با احتیاط تمام و در مواقع بسیار بسیار خاص صورت گیرد.

به گزارش مهر، شهرستان یا پل جی یا پل جسر حسین قدیمی‌ترین پل اصفهان روی رودخانه زاینده رود است. این شاهکار معماری با ۱۰۵ متر طول و عرض پنج متر را در سال ۱۳۴۸ در فهرست آثار ملی ثبت شد.

دیرینگی پل جی به عصر ساسانیان بر می‌گردد و در دوره سلجوقیان به دلیل سیلاب رودخانه زاینده رود تعمیر شد. یک بار هم در دروره دیلمیان مرمت گشت که در طاق‌های آن علائم تعمیر قابل مشاهده است.

انتشار تصویری از پل شهرستان طی دو روز اخیر که در آن ادعا شده بود میراث فرهنگی اصفهان این پل باستانی را آسفالت کرده است، در شبکه‌های اجتماعی بحث برانگیز شد.

روز گذشته شهرام امیری سخنگوی اداره کل میراث فرهنگی اصفهان در گفت‌وگو با خبرنگار مهر گفت که عملیات مرمت پل شهرستان از سه ماه پیش آغاز شده است و تصویری که در شبکه‌های اجتماعی منتشر شده مربوط به یک مرحله مانده به اتمام عملیات مرمت است.

وی ادامه داد: طی این عملیات از سه ماه پیش تاکنون سبک سازی و حذف تمامی مصالح زائد مرمت‌های ۵۰- ۶۰ سال گذشته از روی پل انجام و حتی قلوه سنگ‌هایی که روی پل بود و سبب اذیت پای رهگذران می‌شد، حذف شده است.

امیری افزود: برای عایق بندی روی پل و جلوگیری از نفوذ آب مانند نزولات آسمانی به سقف لایه‌های زیرین پل، از قیر و گونی استفاده کردند که از مصالح نسبتاً قدیمی و مربوط به ۱۵۰ سال اخیر است و ایزوگام و آسفالت نیست.

وی ادامه داد: پس از خشک شدن عایق بندی روی پل، در همین هفته مرحله آخر عملیات مرمت آغاز و روی پل سنگ فرش می‌شود.

سخنگوی میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی استان اصفهان خاطرنشان کرد: حرارتی که برای عملیات قیر و گونی به کار می‌رود به گونه‌ای نیست که برای بدنه پل شهرستان آسیب زا باشد ضمن اینکه قیر و گونی یکی از مصالح قدیمی است.

کد خبر 5951040

منبع: مهر

کلیدواژه: میراث فرهنگی اصفهان بناهای تاریخی آثار باستانی اصفهان مرمت آثار تاریخی بوشهر هفته بسیج بسیج کرمانشاه سنندج تبریز خطبه های نماز جمعه ایلام همدان کرمان اردبیل سپاه پاسداران انقلاب اسلامی عکس استانها میراث فرهنگی عایق کاری روی پل

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.mehrnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «مهر» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۱۷۱۹۸۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

ساخت یک شهرک جدید؛ تهدیدی برای شهر باستانی جیرفت!

جمعی از فعالان و دوستداران میراث فرهنگی اطلاع دادند: فاز نخست تسطیح اراضی برای احداث «شهر نوین جیرفت» به مساحت ۲۱۶ هکتار چند روزی است در غرب مجموعه باستانی «دقیانوس» شروع شده است. این شهرک‌سازی درست در میان آثار و بقایای به‌جامانده از شهر کهن جیرفت قرار می‌گیرد.

به گزارش ایسنا، در حالی که عرصه و حریم محوطۀ شهر دقیانوس هنوز تدقیق نشده است، اما شواهد سطحی نشان می‌دهد که شهر نوین جیرفت در این عرصه قرار می‌گیرد. بر اساس تصاویر هوایی مشخص است که گورستان در جنوب شهر نوین و بخشی از سامانه آبرسانی و قنات‌های کهن متصل به دقیانوس درست در غرب و میانۀ محل شهر نوین قرار دارند. همچنین تپه‌های شمال غربی که مملو از قطعات سفال، تکه‌های آجر و بقایای معماری است در شمال شهر نوین قرار می‌گیرد.

به گمان باستان‌شناسان، بی‌شک راه ارتباطی شهر نوین از کوچه پس‌کوچه‌های «کهورویه» نخواهد گذشت، بلکه در آینده محوطۀ ارزشمند «قمادین» برای ایجاد پل و اتوبان ارتباطی بین شهر امروزی جیرفت و شهر نوین تسطیح خواهد شد و از بین خواهد رفت.

قمادین همان شهری است که مارکوپولو آن را کَمادی نامیده و نوشته است که کمادی پیش از این شهری بزرگ و پرشکوه بوده، ولی اکنون (سدۀ ۷ قمری / ۱۳ میلادی) کوچک و کم‌اهمیت شده است، زیرا مغولان چند بار آن را ویران ساخته‌اند. کمادی در سدۀ ۱۳ قمری / ۱۹ میلادی در شمال جیرفت شناسایی شد. مردم بومی ویرانه‌های آن را شهر دقیانوس می‌نامند (گابریل، ۱۲۹؛ سایکس، ۲۶۷). برخی همین شهر دقیانوس را شهر جیرفت کهن دانسته‌اند (دایره‌المعارف بزرگ اسلامی). از قمادین به عنوان خزانۀ نفایس چین و ختا، هندوستان، حبشه، زنگبار، روم، مصر، ارمنستان، آذربایجان، ماوراءالنهر، خراسان، فارس و عراق یاد شده است.

فعالان میراث فرهنگی می‌گویند: بخشی از عرصه و حریم این مجموعه باستانی ارزشمند نیز کمتر از دو دهه پیش به صورت قطعات یک هکتاری به گروهی از بازنشسته‌های کشوری واگذار شده است. این بخش که بیش از ۷۰ هکتار وسعت دارد مشخص نیست طی چه سازوکار و با استناد به کدام قانون و کدام استعلام از میراث فرهنگی واگذار شده است و چه سرنوشتی پیدا خواهد کرد؟

اکنون این پرسش‌ها از سوی جمعی از باستان‌شناسان و فعالان میراث فرهنگی مطرح شده است که آیا این طرح، ملاحظات مربوط به «ارزیابی تأثیرات اجتماعی و فرهنگی» (اتاف) را در نظر گرفته است؟ همچنین، شورای عالی شهرسازی و معماری ایران در جلسه ۲۰ آذر ۱۴۰۲ مصوب کرده بود که برای «الحاق ۲۹۹ هکتار اراضی به محدوده شهر جیرفت در راستای طرح نهضت ملی مسکن» ضرورتاً باید «ملاحظات مربوط به حریم منظر اثر ثبتی در محدوده الحاقی با هماهنگی اداره کل میراث فرهنگی استان در طرح اعمال شود.» آیا وزارت میراث فرهنگی به این موضوع رسیدگی کرده است؟ آیا توسعه جیرفت با نابودی ارزش‌ها و دارایی‌های تاریخی و فرهنگی آن دنبال خواهد شد یا میراث و ارزش‌های فرهنگی برای نسل‌های آینده حفظ خواهند شد؟

جیرفت از کهن‌ترین تمدن‌های بشری است و حدود پنج‌هزار سال قدمت دارد و الواح خطی یافته‌شده از آن نشان‌دهنده یکی از نخستین خط‌های اختراع‌شده توسط بشر معرفی شده است. این محوطه باستانی پیش از این، با غارت گسترده‌ای مواجه شده بود؛ اوایل دهه ۸۰ که «هلیل‌رود» در جنوب استان کرمان، طغیان کرد و گور‌های باستانی و اشیاء دفن‌شده در آن آشکار شد و مردم با بیل و کلنگ راهی این منطقه شدند، آن زمان جیرفت را پنیری سوئیسی توصیف می‌کردند که حفاران آن را برای یافتن اشیاء تاریخی سوراخ سوراخ کرده بودند.